Son zamanlarda şu bizim acenta yönetiminin hep gündemde tuttuğu sözcük,
Aslında sözcükten öte slogan haline getirdiği bir sözcük: Müjde
Bir bakalım isterseniz:
Müjde, 2012 de hayat pahalılığı verilecek,
Müjde, 13. maaşlar ödenecek,
Müjde, maaşlar zamanında ödenecek,
Ve devam edip gidiyor müjdeler.
Nerede ise, güneşin doğudan doğduğu müjdesini verecekler,
Sanki maaşların zamanında ödenmesi yasal zorunluluk değilmiş,
Sanki 13.maaşların ödenmesi bir hak değilmiş,
Sanki hayat pahalılığı ödenmesi yasal zorunluluk değilmiş,
Bir deyiş vardır: Adama önce eşeğini kaybederler, ondan sonra da buldururlar ve heşşa çekerler.
Acenta yönetim, bu müjdeleri hiç kuşkusuz Ankaranın istekleri doğrultusunda da hep gündeme getirdiği ihtimalleri çok yüksek,
Nitekim aralık ayı sonu maaş ödemelerinin, yine bir geceyarısı meclis operasyonu sonrasında gerçekleşmesi bu ihtimali güçlendirmektedir,
Herhalde Ankara parayı serbest bırakması için şart koşmuştu yine:
Şu sosyal güvenlik yasa tasarısını geçirin, parayı öyle serbest bırakalım.
Onun için talimatı alan vekiller ne gece dediler ne gündüz.
Kelle koltukta sabahladılar ama Ankaranın talimatını yerine getirdiler,
Bu talimat uygulanırken Çakıcı da nasibini aldı,
Kavga, tekme, tokat havada uçuştu,
CTP bu kavga alemini de seyretti,
Buna biz bir müjde çeksek olmaz mı?
Müjde, Çakıcı yaka paça sürüklenirken CTP’liler olayı alkışlayarak seyretti.
Acenta Yönetimin bir müjdesini daha verelim mi?
Çarşıya müjde! Maaşlar ödeniyor!
Ne olacakmış maaşlar ödenirse?
Ne olacak, ödenen memur paraları çarşıya dağıtacak,
Esnaf bayram edecek,
Hangi esnaf bayram edecek, hangi çarşı canlanacak diye sorarsanız hemen söyleyelim:
Hani emeklilerden vergi alınması yönünde bir uygulama getirildiğinde, Hükümete tam destek veren esnaf..
Hani eşel mobil dondurulduğu zaman, hükümetin bu kararını alkışlayan esnaf, sanayici vs,
Hani TC’nin dayatma paketleri karşısında, Ankaraya destek çıkan esnaf, sanayici vs.
İşte böyle. Zamanında memur maaşlarının kırpılmasına nerede ise ‘ ohh’ çeken bu kesimin hükümete çağrı yaparak ‘ maaşları erken ödeyin, çarşı can çekişiyor’ diye feryat eylemesi ne kadar günü birlik politikalarla yaşandığının bir kanıtı değil mi?
O günlerde durumu alkışlayanların şimdi ağlamaya hakları var mı?
Kendi menfaatlerinin nerede olduğunun farkında olmayanların çelişkili dünyası bu.
Bunu gündeme getiren bir medya kuruluşu gördünüz mü?
Ben görmedim. Hani o günkü manşetlerle bu günün manşetlerini yan yana koyup, en azından bu davranışı eleştiren bir yayın göremedim.
Tabii böyle olunca da, duruma göre şerbet verenler, kılıktan kılığa girenler hep günün kahramanları olarak alkışlanmakta,
TC’nin Kıbrıslının yaşamını orta Anadolu kasabasında yaşayanların seviyesine çekmek istediğini görmeyen, bilmeyen mi kaldı.
Bu operasyonu, çarşı öldü diye feryat edenler görmedi mi,
Görmemiş olmasına olanak yok,
Ama onlar da tıpkı Tayyip Erdoğan gibi, memurun çok fazla maaş almasına göz dikti,
Onlar da Kıbrıstaki memurun ücretlerinin düşürülmesine göz dikti,
O zaman ‘çarşı öldü’ diye ağlamayacaklar
Çünkü ücretlerin dondurulması, birtakım yasaların değiştirilmesi bu sonucu getirecekti, getirdi de.
Bu memleketteki hayat seviyesinin TC’dekinden farklı olduğunu biliyorlar mı?
Buradaki herşeyin TC’den daha pahalı olduğunu bilmiyorlar mı?
Biliyorlar elbette, ama yine de TC’ye şükrandan vazgeçmiyorlar,
Ee hem şükran, hem bolluk olmaz,
Bu ülkenin insanı, çarşısı, sanayicisi, esnafı bilmelidir ki, burada mevcut kamudan maaş çeken kesimin cebine para girdiği müddetçe onlar da bundan paylarını alırlar, çarşı canlanır,
Çarşıya en fazla para akıtan kamuda çalışanlar olduğuna göre, çarşı her zaman için maaşlıların daha yüksek bir ücret almasına destek vermelidir,
Bir ada ülkesi olan bu topraklarda, üretimi kuruttular, piyasanın canlılığını tutan ücretleri de geriye çektiler, sonuç bu olacaktı, kaçınılmazdı,
Ve çarşı feryadı bastı.
Neyse bu yıl sonu, talimatla birtakım istekleri daha yerine getirildi Ankara’nın ve maaşlar son günde ödendi,
Çarşı böylece birkaç günlük olan bu durumdan memnun oldu mu?
Sanmıyorum. Önemli olan çarşının herzaman için bir istikrar yakalaması,
İnsanımızın hakkı olan herşeyi sürekli olarak alması esas olmalıdır,
Yoksa hakkı olan şeylerin ona sanki bir lütufmuş gibi müjdelerle verilmesi ve halkın da bunlara ses çıkarmaması kabul edilebilecek bir durum değildir.
