Geçenlerde “kısa zaman önce” Türkiye dışişleri bakanı ıraka gider. Önce bağdata uğrayıp meslektaşıyla görüşür. Ardından Erbile geçip KDP lideriyle de temaslar hyapar. Fidanın önemli tutumu, fazla konuşmaması ve doğal olarak bilgi de vermemesiyle kendini gösterdi. Diyeceksiniz “ne oldu”. Normal ziyaret falan derken, hem Bağdat hem de Erbil kadar, hem ırak hem de Fedeeral Kürdistan KDP liderleriyle görüşünce, mutlaka bazı durumların da konuşulması gerekirdi. Örneğin, ırakın Türkiyeden boru hatları nedeniyle kaçak petroldan dolayı kazandığı Uluslararası dava vardı. Tazminat ödenecekti. Bu konuda dahi doğrudürüs haber geçilmedi.
Konu bukadarla deyil elbet. Yoksa bunu hem de uyarı ile birlikte makale yapmak gerekmezdi. Hemen sonra ırak hükümeti, Kerkük şehrindeki ordu Karagah binasını KDP peşmergelerine verdi. Buda Kerkük olaylarının da başlamasına neden oldu. Kürtlere verilen ve özellikle KDP peşmergelerine teslim edilmesi, kentin öteki Türkmen ve Arapları sokağa çıkardı. Olaylar oldu. Bunun devamında da anlaşmanın uygulanması için erteleme kararı çıktı.
Bir analamda ırakta Kerkuk kaşınması başlandı. Unutmayın, Kerkükü IŞİD işkal edikten sonra şehri, kürtler kurtardı. Fakat, Barzaninin bağımsızlık ilan etmesi üzerine, ırak ordusu şehre girip denetimi aldı. Demek ki bazı hamleler vr. Bize salt ırak la yetinmemeği dayatıyor. Üstelik ırak, iran ve Suriye eksenli önemli demir holu projesinin de knuşulduğu günlerden de geçiyoruz.****
Kısa zaman önce, dünya basınında arada geçen Suriye haberi vardı. Bir farkla, Suriye olaylarda direk taraf deyildi. Amerikan uçakları Rusya uçaklarıyla dalaşıyor. Amerikan uçakları Rusya uçaklarının önünü kesiyor. Doğu Fırata ABD daha fazla asker gönderdi. Bunlar aslında neden sorusunu sormamızı getirmesi gerekirken, hiç haber olmama duruşumuza devam denildi.
Son günlerde ise Suriyenin birçok alanında resmen çatışmalar oluyor. Doğu Fıratda SDK ile arap bazı aşiretler arasında çatışmalar yayıldı. İlgili Aşiretlerin Suriye yanlısı veya daha tehlikelisi IŞİD yakın olanlar olduğu ilk haberler olarak alındı. Çatışmanın yayılması ve Mengüçe dek gelmesi ise durumun ciddiyetini gösteriyor. Aşiretler arasında hat da kendi içinde dahi deyişik görüşler açıklamalarda oluyor. Bazısı Suriye, bazısı Sunni kökenli mesajlar verirken, ABD yanlısı olan iki kesim olmasına karşın Amerikanın tarafsızmış gibi durması da başka handikap.
Aşiretlerin bazılarını Direk Türkiyenin desteklediği de anlaşılıyor. Daha ileri gidilerek, başta ELnusra hareketinin”ki Türkiye kontrolundaki topraklarda bulunuyor” aşiretleri desteklemek için binlerce militan gönderdiği de gelen haberler arasındadır. Yetmedi: elnusra, Halep ve Laskey kırsalına saldırılar yaptığı da anlaşılıyor. Tekrar edelim: Elnusra örgütünün özellikle idlip kontol bölgesi, resmen Türkiye tarafından denetlenmektedir. Arap basınına göre olaylarda Türkiyenin de rolü olduğu söyleniyor. Rusya ise Elnusra mevzilerini bonbaladığı haberleri de gelirken, Mengüçe gitmeğe çalışan Türkistanlı, uygur ve çeçen milisleri bonbaladığı bilgileri de aygınlaşıyor.****
Tüm bunlar yaşanırken, Amerikan askeri gemilerinin Basra Körfezine geldiğini, Suriyenin doğu Fırat bölgesine asker gönderdiği bilgilrini de eklemek gerekir. Bu arada temasları olup da pek konuşmayan Türkiye dışişleri bakanı Fidan, irana da gider. Şimdi tüm bunlar resmen bazı hamlelerin olduğunu gösteriyor. Öyle ki arap saçı kelimesi adeta Ortadoğunun ilinmez anahtarı haline geldi. Yoğun çatışmalar ve gündemimize gelmemesi ise bizim kendi yüzümüzü aynada görmemizi gerektirir.***
Kısaca, resmen yukarda sıraladığım ırak ve Suriye gelişmeleri uzun uzun düşünülmesi gereken gelişmelrdir. Belli ki en başta Amerika resmen hamleler yapıyor. Suriye ırak sınırını denetleme ve sunni bir otonom yönetim kurma, ıraktaki taşları oynatıp KDP ile öteki ırak ilişki itifakını geliştirme ile iranı sıkıştırma veya Suriyenin iyice parçalanmasını sağlama girişimleridir. Aşiretler kulanılacak en önemli silahtır. Üstelik kolayca etkilenme durumu da var. Zaten ırak Suriye sınırında Sunni otonom devlet projasi gizli deyildir. Ama, Rusya gerçeği iran durumu ve yeni Osmanlı fırsatçı Türkie esrumanları da ekleyince, gerçekten “acaba” sorusunu çok yönlü sormamızı dayatıyor. Buda olayları izleyerek ancak bazı can alıcı noktaları anlama imkanımız ancak olur.
