Sene başında önemli sayılan seçimlerden birisi de Arjantindi. Peronist merkez sol yönetimin sonu ne olacak kuşkusu yaygındı. Başarısızlıkla süre n Peronist sol yönetim, zaten kendi içinde de parçalanmalar sonucu, karar almakta zorlanıyordu. En basitiyle İMF reçetesine uyum konusunda hep ikilem vardı. Ekonomik kriz ise eflasyon göstergesiyle epey yüksekti. Yeni Neoliberal liderin kim olacağı sorusuyla birlikte, seçimde Peronistlerin sol kanadının ne olacağı beklentileri yaygındı. Ama, kimse yılın başında Arjantin seçimini faşist aday Mileyin kazanacağını aklından dahi geçirmiyordu. Güçlü sol taban ve Arjantindeki başta cunta deneyimleriyle çekilen acıların hala köklü izleri vardı. Ama, bu ikilemler Arjantindeki yapılan ön seçimlerle havayı birden deyiştirdi. Kim kazanacak ikileminden faşist aday Mileyin kazanmaması dileklerine dönüştü. Ön seçimleri beklenmeyen biçimde Miley önde bitirdi. Bu gelişme seçimler döneminde de Mileyin ikinci tura kalmasıyla da devam edildi.
Hafta sonu Arjantinde ikinci tur da yapıldı. Miley faşist taleplerini direk savunarak seçimi kazandı. Öyle parmağının arkasına hiç gizlenmedi. Amerikancı ve Trump hayranı olduğunu, kamusal alanları sağlık ve eğitim dahi özeleştireceğini, kürtaj konusundaki tutumu, silah yasaklarını ve organ konusundaki durumu deyiştirip serbesleştireceğini net şekilde ifade ediyordu. Merkez bankasını kapatacağını, Pesodan çıkıp dolara geçeceğini, Çin ve Brezilya deyil ABD tercihi yapacağını açık şekilde açıklıyordu. Buna benzer birçok söz söyledi. Eğer vaatlerini yerine getirirse, banbaşka bir Arjantinle karşılaşacağız bu kesin.
Miley yeni faşizmin tam da görüşleriyle hareket yaptı. Neoliberal ekonomi prokramı, otoriter lider duruşu ve ırkçı sremaye eksenli politik denklemini kurdu. Nedense dünya net siyasal duruşuyla deyil de tıpkı öteki faşist liderlere yaptığı gibi “aşırı sağcı veya tehlikeli sözlerle” deyip gerçeği örtmeğe uğraşdı. Ayrıca Miley açıkça cuntaları savumuyor. Sola karşı olduğunu net şekilde açıklıyordu. Öyle demogoji veya gizli ajendayla seçim kazanmadı. Bu tavırlarla hele de Arjantinde seçim kazanmak, dünyanın nereye dek geldiğinin son kanıtıdır. Son dönemlerde dünyada faşist liderler ya ortak veya başkan olarak hükümetlere geliyor. Öyle Sömürge ülkelerde falan deyil isveçten Filandiyaya dek bu durum son dönemin siyasal seçkilerinden biri haline geldi. İtalyayı da unutmayalım. Normal şekilde de işlerini yapıyorlar…
Miley için ençok sevinen elbet Amerika idi. Latin Amerikadaki sol seçim kazanma rüzgarı hem de bölgenin önemli ülkelerinden birinde Arjantinde kırıldı. Trump ise daha bir sevindi. Kendinin de önümüzdeki yıl kazanacağı umudunu da propagandasına eklemeği unutmadı. Önemli soru şu: Arjantinde Miley ikinci tura kalırken, tüm sağ arkasında sıralandı. Bazı eski solcuların da oy verdiği tahmini var. Çünkü iktidardaki Peroncu kesim epey yıprandı. Sol aday Masa ise zaten yönetimin de maliye bakanıydı. Epey zaman da bu siyasal sosyaldemokrat eylim yönetimdeydi. Başarısı pek olmadı. En kritik dönemde “İMF konusunda” dahi ikileme düştüler. Arjantin daha önce de cuntalı dönem, Melen ve Mikren dönemli başkı ve neoliberaleşme dönemleri yaşadı. Tüm sorunları ise yönetime gelen Peroncu sol kanat çözemedi. Daha sola açılma ise hep engelendi.
Miley konusunda bazı algılarla konuyu saptırmalar da var: delidir veya çılgın gibi imgeler kulanılıyor. Halbuki Miley probagandayı etkili yaptı. Savundukları da delilik deyil şu anda dünyanın birçok faşist liderin savunduğu prokramlardır. Üstelik Arjantin de resmen yerlebir oldu. Ekonomik krizler adeta ülkeği cendereye soktu. Arjantin şimdi Latin Amerika başta olmak üzere faşist eksende iyice gözlenecek ülke haline geldi. Bazı rekabet denklemleri de etkilemesi kaçınılmazdır. Fakat, Arjantinde güçlü demokratik yapının da varlığı göz ardı edilmesin. Gerçi buna rağmen Miley seçimi alması da başka bir sorgu meselesi.
Çoğunluk daha bir kişilik öneme yer veriyor. Halbuki Mikrey resmen faşist neoliberal yeni çakışan siyasetle seçimi aldı. Bu Latin Amrikada taşlarda sarsıntı yapacağı kesin. Solun ise merkez sol çizgisiyle artık işi idare edemeyeceği kesin noktasına geldiğini kavraması gerekir. Arjantin ilerde yenilmez denileyn Cunta ve Melen veya son Mikrenin de iktidardan sonraki seçimle devrilmesini de deneyimle yaşadığını aklımızın bir yerinde tutalım. Net olan: Arjantinde de faşist bir lider hem de seçimle başkan olmasıdır.
